من کی ام

ادامه مطلبشما بعد از اعتراف، فقط به مرتب بودن ذهن و خلوت شدن افکار و محفوظات خودتان توجه بفرمائید. و نفسی راحت در بی گناهی و پاکی ناشی از اعتراف بکشید—زمانی که شما بخودتان قولی بدهید. در حقیقت تمام مواردی که اعتراف کرده اید. تا بیرون بریزید. در ذهن خود، دوباره تثبیت می کنید.بعد از اعتراف هیچ قول و قراری با خودتان و یا با دیگران شایسته نیست.آرام باشید. وقدر آرامش کوتاه مدت خود را بدانید.آرامش نتیجه یک مبارزه جدی و جانانه با عوامل است. پس همیشه موردی وجود دارد. که ما با آن در مبارزه باشیم. و برای ما لحظات اندکی بعد از یک پیروزی، وجود دارند. که بسیار ارزشمند هستند .وبا این که کوتاه و گذرا هستند. ولی به یک عمر ارزش دارند—با اعتراف شما، گرد و غبار شکستهای گوناگون را از تن و جامه روح خود می شوئید. و آماده مبارزه بعدی با مسائل و موارد زندگی خود می شوید—همیشه قبل از شروع یک مبارزه، ما نیاز به تمرکز و آرامش داریم. که اعتراف آن آرامش را برای ما فراهم می کند.-------از عجیب ترین و در عین حال از قابل دسترس ترین عوامل شلوغی ذهن می خواهم بنویسم—استفاده از این عامل بقدری ساده و بدیهی هست که گاهی یادمان می رود که تا چه اندازه مهم و قابل تامل است—این پدیده عامل ارتباطی ما با جهان و دیگران است—بله –کلام---هر انسان باشعوری با کلام زندگی می کند و تمام دریافتهای خود را از طریق کلام چه بیرونی و چه درونی معنا می کند و در می یابد—ما تمام دریافتهای حسی خودمان را به کلام در آورده و بصورت کلام در ذهن خودمان ذخیره می کنیم.کلام نقش موثری در حیات شعورمند انسان دارد. و ضامن ارتباط بین انسانها می باشد-ما غالبا با کلام احساسات خوب و بد خود را اعلام می کنیم. و چه بسا دوستی ها که بواسطه کلام نابجا از بین رفته ا من کی ام...

ادامه مطلبمی کنید. که بار ذهنی اتان کم شود. اگر در ضمن اعتراف، قضاوت کنید. نتیجه قضاوت شما، به اندوخته های قبلی ذهن شما، افزوده شده و بار ذهنیت شما ،افزایش خواهد یافت. و به آرامش نخواهید رسید—باید درست مثل یک نفر که با خودش و جهان روراست است. و هیچی برایش تفاوت ندارد. اعتراف کنیم. و از قضاوت دیگران هم، بیمی بدل راه ندهیم. تا نتیجه اعتراف ما، آرامش و راحتی قلب و روح ما بشود-به خاطر همین اهمیت اعتراف و اثرات مفید آن است. که توصیه می کنم از هر نوع ترس و جانبداری از خود و هر نوع قضاوت به طور قطع ، خودداری کنید.دست یابی به این شرایط در فضای مجازی و روی کاغذ امکان پذیر است. اما در موردانتخاب شخص اعتراف گیرنده، باید از تمامی ظرفیت و توانائی خود، در جهت یافتن شخص مناسب استفاده کنید .در ایران فقط متخصصین اعصاب و روان می توانند. قابل اعتماد و اعتنا باشند.در زمان اعتراف جای هیچ گونه پشیمانی و عذر خواهی نیست. و اینطور باید عمل کنیم. که انگار ما داریم. یک قصه و یا اعترافات شخص دیگری بغیر از خودمان را می گوئیم. برای این که زمان طلائی و فرصت استثنائی اعتراف را، ضایع نکنیم. خوب است قبلش، خودمان بصورت تمرینی مسائل مورد نظر را یک بار برای خودمان جلوی ائینه بگوئیم. چون خجالت و شرمندگی خودش مانع از اعتراف است. پس در آئینه مستقیم به چشمان خود نگاه کنید. و اعتراف بفرمائید .البته اعتراف جلوی ائینه هم مناسب است. بشرطی که در دام قضاوت کردن خود و دیگران نیفتید.در اعتراف، قضاوت ممنوع است. و حتی یکی از اشتباهات ما که باید به آن اعتراف کنیم. همین قضاوتهای بیرحمانه و نابجای خودمان در باره دیگران است.باید با صراحت به قضاوت های نابجای خودمان، اعتراف کنیم. توجه فرمائید که هدف از اعتراف، بدست آوردن چیزی و نتی من کی ام...

ادامه مطلبحتی در نوشتن روی کاغذ و یا انتشار در فضای مجازی، حتما به یک موضوع واحد در هر نوشته دقت لازم مبذول دارید—اگر در فضای مجازی کسی به اعترافات شما عکس العمل نشان داد. احساس نزدیکی با او و یا هر شخص نکنید. و فقط تشکر و تمام .استقبال از موضوع شما، باعث تشویق شما، نشود. که مراحل ایمنی اطلاعات را فراموش کنید.اگر اطلاعاتی را در فضای مجازی منتشر می فرمائید. لازم نیست. حتما به واقعی بودن آنها اشاره ایی بشود و می توانید بعد از گذشت زمانی مناسب آنها را حذف نمائید. درست مثل سوزاندن کاغذ نوشته شده-افرادی وجود دارند که دارای بینش منفی، هستند. و مشکلات زندگی آنها را بدبین و نق نقو کرده-این اشخاص می توانند. بدون قضاوت کردن و نق زدن موضوعات درونی خود را بنویسند. و یا در صورت مراجعه به متخصص، مواظب باشند که اصراری در متقاعد کردن دیگران، نداشته باشند. مثلا نخواهند به من ثابت کنند. که دنیا چنین است . و چنان نیست. و یا ایشان بدشانس هستند. و گرفتار مردم زبان نفهم، و یا نامرد شده اند—اینها خودش نوعی قضاوت است. که نمی تواند واقعا ذهن را به آرامش برساند—اعتراف یعنی بیان گناهان و اشتباهات خودمان، بدون قضاوت و بالا و پائین کردن—حالا اگر در بین اعترافات، بخواهیم از وضعیت اجتماع و مردم و....گلایه کنیم. در حقیقت اصل اعتراف را از بین برده و مشغول عمل بیهوده قضاوت شده ایم—کسانی که اعتراف شما را گوش می کنند. درست مثل کاغذ و صفحه اینترنت شما، فاقد قضاوت هستند. و فقط می بینند. و می شنوند. پس فرصت را از دست ندهید. و شما هم بدون قضاوت و یا جلب نظر، منحصرا اشتباهات و گناهان خود را بیان کنید. ادامه دارد من کی ام...

ادامه مطلباین اعترافات متقابل مطلقا بی اثر هستند و چون باز یک راز بین شما دونفر قرار می گیرد. نمی تواند ذهنیت شما را به آرامش برساند. و از طرفی شاید او مانند شما محرم اسرار نباشد. و اسرار شما را فاش کند. بدون اینکه از فاش شدن متقابل اسرار خود ترسی داشته باشد.اعتراف شنیدن تخصص ظریفی لازم دارد. و با ارتباط دوطرفه در باره اسرار تفاوت ماهوی دارد. پس من هیچ گاه اعتراف کردن و اعتراف شنیدن، بین دو نفر را توصیه نمی کنم. و موکدا هم عرض می کنم. این یک اقدام خطرناک می تواند باشد.با اسرار و اطلاعات خودتان شوخی نکنید. و ارزش اعتراف خود را بدانید . وبعوض این که به آرامش برسیم حالا یک نگرانی دیگر هم به زندگی خود اضافه کنیم .توصیه اکید دارم که طرف هیچ اعتراف قرار نگیرید.چون تخصص لازم را ندارید. و گاهی مجبور خواهید شد. بار ذهنیت طرف را هم به ذهن خود تحمیل کنید.با درستی و صراحت تقاضای هر نوع اعترافی را رد کنید. و راهنمائی بفرمائید که به مشاور متخصص رجوع کنند.سنگینی ذهنیتی که سالها دربسته مانده و هیچ راه فراری برایش نبوده، ممکن است. ناگهان فوران کند و ما صرفا بخاطر اعتماد نسبی که به یک شخص، داریم. ناگهان مانند آتشفشانی اسرار درونی خود را بیرون بریزیم.کنترل در گفتار در زمان اعتراف، ممکن است راحتی و تنفس ما را کمی به تاخیر بیندازد ولی اعتراف درست و حساب شده و بخصوص نزد متخصص روان باید به ظرافت و مشخص و ترجیحا در هر جلسه با یک موضوع مشخص باشد. از اعتراف های گوناگون و پراکنده در یک جلسه خودداری کنید. و تا تکلیف فرضا مورد الف، را مشخص نکرده اید سراغ موضوع جیم، نروید.هر جلسه خاص یک موضوع مشخص و حساب شده باشد. و حتی در نوشتن روی کاغذ و یا انتشار ...ادامه دارد من کی ام...

ادامه مطلبو شما باید رها از هر نوع قضاوت خود و دیگران از صمیم قلب به گناهان و اشتباهات خود، اعتراف کنید.البته فرهنگ اعتراف در ایران رایج نیست و ده ها مشکل و اما و اگر مطرح می شود. حالا شما کمی آهسته تر و پوشیده تر اعتراف بکنید. و اگر ثمرات مفید آن را حس، کردید. کم کم عمیق تر و واقعی تر، اعتراف بکنید. لطفا برای اعتراف هیچ یک از اطرافیان خود را انتخاب نکنید. در ایران بهترین و مناسب ترین فرد برای اعتراف مشاوران روان شناس، هستند. و در مراجعه به ایشان بفرمائید که ما می خواهیم فقط اعتراف کنیم. واز قبول هر نسخه و دارو هم خودداری فرمائید.همین که بتوانیم با اعتراف واقعی قسمتی از بار گران اشتباهات را از دوش ذهن خود برداریم. خیلی مهم و کار ساز خواهد بود.شاید در فیلمها و حتی بعضی مواقع در اخبار نحوه اعتراف مسیحی یان را دیده باشید.در آنجا هم کشیشان متخصص اعتراف می گیرند. و اعتراف گیری کار هر کشیشی نیست. حالا در ایران که اصلا این موضوع سابقه ندارد. و در دین و مذهب ما هم چنین کاری توصیه نشده، پس ما باید فارغ از تعلیمات مذهبی و صرفا از دید تخصص روان شناسی به موضوع اعتراف، نگاه کنیم. و اگر انجام دادیم و اثرات سودمند آن را دیدیم. به دیگران هم توصیه کنیم.شاید گاهی ترس و آبرو داری و امثال این موارد و احتمال سوء استفاده، وجود داشته باشد. که این موضوع در تمام جهان، متصور هست .پس برای اعتراف کردن، مراحل مشخصی را معین کنید. و ابتدا به اشتباهات و گناهان کوچک خود اعتراف کرده و تا زمانی که صد در صد اطمینان شما جلب نشده، از اعترافات سنگین و نزد اشخاص، خودداری کنید..اما اگر شانس و فرصت اعتراف پیدا کردید. بدون تردید و دودلی از این امکان استفاده کرده وهوای پاک و سالم ذهن رها را، تنفس بفرمائیداگر شخصی به شم من کی ام...

ادامه مطلبدیدن فیلم های تلویزیونی و خواندن و دیدن اخبار اینترنتی بسیار فراتر از قوه تجزیه و تحلیل ما ،بصورت عادی، هست.مغز ما قادر به تشخیص درست و غلط و راست و دروغ مسائل نیست و این ما و اراده و قدرت تفکر ما می باشد، که تشخیص می دهیم که فلان مطلب حقیقت ندارد. حالا مسائل وارده به مغز ما آن چنان زیاد و متراکم هست که فرصت این تفکیک را نداریم .لذا مغز ما تمام یافته های خود را اعم از راست و دروغ به ذهن ما می سپارد. و بعد از مدتی علاوه بر متراکم شدن اطلاعات انبوه بی خاصیت در ذهن ما، قدرت تشخیص و تفکیک ما هم ضعیف شده و ممکن است در بسیاری از موارد مهم و حیاتی بدون بررسی و تشخیص عبور کنیم .و چه بسا در دراز مدت هم متوجه اشتباه خود نشویم.کنکاش ذهنی در زمان اعتراف و فضائی که در زمان اعتراف بوجود می اید باعث می شود. بسیاری از اندوخته های ذهنی را تخلیه کرده. و اثرات مخرب آن را خنثی کنیم.بعد از یکی دوبار اعتراف آنچنان فضای ذهنی باز و فعالی پیدا می کنیم. که حتی مزه اکسیژن مصرفی را هم با تمام وجود حس کرده و لذت می بریم. اگر این مطلب را می خوانید لطفا به گذشته باز نگردید. و گذشته را کلا فراموش کنید. و بدنبال تهیه مقدمات یک اعتراف درست و جانانه بر آئید—راه دیگر ی که این روزها ممکن است مورد استفاده قرار گیرد اعتراف در وبلاگها و صفحات مجازی بصورت ناشناس است .این روش هم از فشارهای ذهنی ما می کاهد. اما اثر واقعی اعتراف در شکل نفس به نفس هویدا می شود.ولی اگر هم مقدمات اعتراف نفس به نفس فراهم نیست و شما می خواهید بصورت ناشناس اعتراف کنید واقعا یک موضوع واحد را انتخاب کرده و کامل و اساسی در موردش بنویسید. و یا حتی بگوئید. و در نوبت های بعدی یک مسئله دیگر را انتخاب کنید .برای اعتراف موثر و واقعی هیچ ترد من کی ام...

ادامه مطلبالبته در ابتدا با توجه به ذخایر ذهنی ما و خودخواهی های معمولی ممکن است عرایض من در اجرا با مانع برخورد کند.انچه که ما در رابطه با عذر خواهی از قبل در مغزمان داریم بارها ما را دچار ضرر وزیان کرده و اگر بی طرفانه موضوع را بررسی کنیم متوجه خواهیم شد که چه فرصتهای نابی را بابت عذر خواهی نکردن و اصرار بر محق بودن خودمان از دست داده ایم.یک کلید مطمئن و درست جهت رهیافت تنظیم ذهن و خالی کردن آن از اضافات- اعتراف است.من کاری به ادیان و مذاهبی که اعتراف را توصیه کرده اند ندارم-واز بعد مذهبی و یا یک روش غربی به موضوع توجه ندارم-از بعد روان شناسی و اثر قطعی اعتراف بر ذهن مسئله را بررسی می کنم.انباشت اشتباهات و اصرار بر رمز آلود کردن اتفاقات و پنهان کاری در دراز مدت که گاهی به درازای یک عمر است بار روانی ذهن را، زیاد کرده و موجب گرفتگی و انقباض روحی می شود—اگر اعترافی در بین نباشد و یا کسی را محرم ندانیم بار گران گناهان و اشتباهات بسرعت ذهن ما را از پای در می اورد. و در لحظات حساسی که باید شاد باشیم .ممکن است یاد آوری غیر ارادی مسئله، موجب درهم ریختگی ما بشود.تکلیف بسیاری از اعمال و کارها و تصمیمات ما همچنان نامشخص مانده و بیشتر اوقات نمی دانیم با این همه محفوظات چکار می شود کرد؟زهر اشتباه و اثر ماندگی اعمال در ذهن ما، بطور قطع مخرب است. و موجب ترسو بودن و ترسو شدن ما می باشد.در حال حاضر شاید بشود توصیه کرد که ما به یک تکه کاغذ اطمینان کنیم و اعترافات خود را در آن بنویسیم و بعد آنرا بسوزانیم. ولی واقعا این روش نمی تواند اثر محکم و قطعی بر روحیه ما داشته باشد.ما به شخص متخصص و کار آمدی نیاز داریم تا بتوانیم کاملا روح و روان خودمان را از بار سنگین گناهان و اشتباهات پاک کنیم. و او من کی ام...

ادامه مطلبتازه باید به نظرات و دفاعیات او گوش بدهید و چه بسا دچار چندگانگی شده و در نهایت با عصبانیت کلا از خیر رابطه بگذرید که حتما اگر انسان مهربانی باشید پس از چند روز متوجه یکسو نگری خود خواهید شد و تازه بدنبال وسیله و یا میانجی می گردید که رابطه را ترمیم کند و یا برای ابد یک دوست خود را از دست رفته خواهید دید—در حالی که اگر بعد از گذشت مدت کمی و بدون توجه به مقصر، شما در عذر خواهی پیش قدم شوید. علاوه بر این که بزرگواری خود را نمایش داده اید. طرف را هم پیش خودش شرمسار نموده اید. که البته ممکن است او این شرمساری را بزودی نشان شما ندهد. ولی همین که قلب او نرم شده و تلاش شما برای حفظ رابطه را می بیند ثمرات زیادی در ادامه دوستی شما متصور هست.ممکن است طرف شما ابتدا عذر خواهی شما را نپذیرد و یا شما را مقصر اعلام کند در این مرحله ادامه گفتگو و جر و بحث شایسته نیست و شما می توانید اعلام کنید که من برای حفظ دوستی فکر کردم عذر خواهی من اثر مثبت دارد و دیگر ادامه ندهید و جدا شوید—اما این که شما در عذر خواهی پیش قدم شدید بزودی او را متوجه مسئله کرده و حداقل کینه ایی از شما بدل نمی گیرد.اما شخصی که عذر خواهی طرف را می شنود باید به اندازه زیادی قدر این فداکاری را شناخته و بدون تامل عذرخواهی را پذیرفته و متقابلا او هم عذر خواهی کرده و گفتگو در مورد اتفاق را خاتمه بدهند و دیگر تا آخر عمر رویدادی که ممکن بود به قطع ارتباط منجر شود را فراموش کنند.عذر خواهی مانند آبی بر آتش اتفاقات است و در خالی شدن و مرتب شدن ذهن نقش بزرگی دارد—دقت کنید شما با این پیش داوری، عذر خواهی می کنید که امکان می د هید عذرخواهی شما پذیرفته نشود و اگر همین هم شد چون شما می دانستید. پس فشار چندانی به شما وارد نمی شود من کی ام...

ادامه مطلبو مخصوصا افسوس خوردن درمورد فداکاری ها ومحبت هایی که شما کرده اید.کار ساز نیست. و فقط باعث شلوغی و نامرتبی ذهن و ازار خواهد شد—یک رابطه که قطع می شود. باید کل مسائل مربوط به آن نیز، بسرعت پایان پذیرد. که البته این عمل برای ذهن متوقع و شلوغ، کمی سخت است.ذهن طلبکار آدم، سئوالات زیادی مطرح کرده و مسئله دوستی گذشته را با اشکال گوناگون مطرح می کند. و به شما قول می دهد که در انتخاب دوست بعدی دیگر دچار اشتباه نشود. ولی چون ذهن به گذشته و تجربیات ،متکی هست. احتمالا متوجه نقائص در رابطه جدید نخواهد شد. وهمچنین شاید یک شانس واقعی را بدلیل ترس و تجربه قبلی از دست شما بگیرد. در دنیای شلوغ و پر ابهام و درهم برهم و عجولی زندگی می کنیم.یکی از ابزارهائی که می تواند در خلوت شدن ذهن و مرتب شدنش به ما کمک کند اعتراف و عذرخواهی است.عذر خواهی بعنوان یک کلید کار ساز می تواند بسیاری از مشکلات زندگی ما را از جلوی پای ما بردارد.اگر شما برای عذرخواهی کردن و یا عذر خواهی شنیدن معطل تقصیر کار بمانید همچنان در مانده خواهید ماند.اگر واقعا بدنبال رفع نارسائی ها در زندگی شخصی و در ارتباطات خود هستید به عامل عذر خواهی توجه خاص مبذول دارید.این که ما خودمان را راضی کنیم که بدون هیچ تقصیری عذر خواهی کنیم نشانگر تواضع و فروتنی ما خواهد بود و اتفاقا طرف مقصر از عذر خواهی ما اول شوکه شده و بعد عبرت می گیرد او متوجه خواهد شد که رابطه با او را ما دوست داشته ایم و در این راه واقعا با عذر خواهی نشان داده ایم که از خود گذشتگی که کار آسانی هم نیست برای خاطر او ونگه داشتن رابطه با او را ما انجام داده ایم-گاهی ممکن است پیش خود فکر کنیم که عذر خواهی ما، طرف را غره کرده و او قدر این عمل ما را ندارد.اما ثمرات عذر خ من کی ام...